ไก่ไซ่ง่อน

เป็นไก่ที่มีลักษณะไม่ค่อยสวยงาม คือ มีขนน้อย โดยเฉพาะสร้อยคอ ขนตัว และหางมักจะสั้น ผิวพรรณโดยเฉพาะหนังจะเป็นสีแดงและหนา กระดูกและโครงสร้างจะใหญ่กว่าไก่ไทยและไก่พม่า ลีลาชั้นเชิงมีน้อย อืด และช้า ด้วยเหตุนี้จึงมีผู้นิยมนำไก่เวียดนามไปผสมกับไก่ไทยและพม่า

ไก่ไซ่ง่อนมีสีเด่นๆคือ

– สีเขียว มีทั้งสีเขียวไข่กา เขียวแมลงภู่ เขียวเลาแข้งเขียวตาลาย
– สีประดู่ ส่วนใหญ่จะเป็นไก่สีประดู่หางดำ
– สีเทา มีทั้งเทาทอง เทาดำ และเทาทั่วไป
– สีทองแดง มีทั้งแดงโนรี นกแดง แดงกรด
– สีเหลือง มีทั้งเหลืองอ่อน เหลืองใหญ่ และเหลืองดอกโสน
– สีดอกหมาก

              ไก่เวียดนามที่นิยมเล่นกันมักจะเป็นสีเขียว สีประดู่ สีเทา ส่วนสีอื่นก็มีเหมือนกัน ไก่เวียดนามมีจุดเด่น ที่มองเห็นชัดคือโครงสร้างกระดูกใหญ่ ขันเสียงดัง แข้งมักจะใหญ่ เกล็ดมักจะเป็นเกล็ด 2 แถว แบบตะเข้ขบฟัน เกล็ดเม็ดข้าวสารมักจะสวย ไก่เวียดนามที่เป็นลูกผสมไทยหรือพม่า ถ้าแข้งกลมเล็กมักจะเก่งแทบทุกตัว และตีเจ็บปวด

ไก่ไซ่ง่อนพันธุ์ล่อน ขนคอไม่มีตั้งแต่เกิดจนถึงโต
ไก่ไซ่ง่อนพันธุ์มีขน จะมีขนขึ้นทั่วตัวเหมือนกับไก่ไทย แต่พอโตขึ้นขนจะน้อยโดยเฉพาะขนคอและหาง
ไก่ไซ่ง่อนลูกร้อยเล็กๆ จนถึงโตเป็นหนุ่ม จะขี้ขลาดไม่ค่อยสู้ไก่เต็มตัว ยกเว้นบางตัว พอเป็นลูกถ่ายแล้วจึง จะสู้เต็มตัว คนไทยไม่ชอบเพราะทนรอไม่ไหว แต่ถ้าเป็นลูกผสม 50%, 75%, 25% จะสู้ไก่ตั้งแต่รุ่นหนุ่มเหมือนกับไก่ไทยยกเว้นบางตัว
ไก่ไซ่ง่อน เป็นไก่ที่มีลีลาชั้นเชิงและเพลงตีไม่ค่อยดี แต่เป็นไก่ตีลำโต ตีหน้าอุด ตีตัว ถ้าตัวใดปากไว ตีไม่เลือกแผลก็เก่งไปเลยสู้ไก่ได้ทุกเชิง
ไก่ไซ่ง่อนลูกร้อย ความจริงก็มีขนขึ้นทั่วตัวแต่มีน้อย และเจ้าของโดยเฉพาะชาวเวียดนาม เขาจะตัดขนตามสีข้างและตะโพกออก เพื่อเวลาไก่ตีจะ ได้ระบายความร้อนออกตามผิวหนังได้สะดวก ซึ่งเป็นความเชื่อของเขา นับว่าก็มีเหตุผลดี ซึ่งตรงกันข้ามกับความเชื่อของนักเลงไก่ไทยโดยว่าขน ตามตัวจะช่วยอุ้มน้ำ ทำให้ไม่หอบเวลาชน